Kynning á ljósrafmagnsprófunartækni
Ljósuppgötvunartækni er ein helsta tækni ljósupplýsingatækninnar, sem aðallega felur í sér ljósumbreytingartækni, sjónupplýsingaöflun og sjónupplýsingamælingartækni og ljósvinnslutækni mælingaupplýsinga. Svo sem eins og ljósrafmagnsaðferðin til að ná fram margs konar líkamlegri mælingu, lítið ljós, lítið ljósmælingu, innrauða mælingu, ljósskönnun, ljósmælingu, leysimælingu, ljósleiðaramælingu, myndmælingu.
Ljósrafmagnsgreiningartækni sameinar sjóntækni og rafeindatækni til að mæla ýmislegt magn, sem hefur eftirfarandi eiginleika:
1. Mikil nákvæmni. Nákvæmni ljósmælinga er sú hæsta meðal alls kyns mælitækni. Til dæmis getur nákvæmni lengdarmælinga með laser interferometry náð 0,05μm/m; Hægt er að ná hornmælingu með grind moire jaðaraðferð. Upplausnin við að mæla fjarlægðina milli jarðar og tunglsins með leysisviðmiðunaraðferð getur náð 1m.
2. Mikill hraði. Ljósrafmælingar taka ljós sem miðil og ljós er hraðasti útbreiðsluhraðinn meðal alls kyns efna og það er án efa fljótast að afla og senda upplýsingar með sjónrænum aðferðum.
3. Lang fjarlægð, stórt svið. Ljós er þægilegasti miðillinn fyrir fjarstýringu og fjarmælingar, svo sem vopnaleiðsögn, ljósafmæli, sjónvarpsfjarmælingar og svo framvegis.
4. Snertilaus mæling. Líta má á ljósið á mældum hlut sem enginn mælikraftur, þannig að það er enginn núningur, hægt er að ná fram kraftmikilli mælingu og það er skilvirkasta af ýmsum mæliaðferðum.
5. Langt líf. Fræðilega séð eru ljósbylgjur aldrei slitnar, svo framarlega sem hægt er að endurskapa vel, þá er hægt að nota það að eilífu.
6. Með öflugri upplýsingavinnslu og tölvugetu er hægt að vinna flóknar upplýsingar samhliða. Ljósrafmagnsaðferðin er einnig auðvelt að stjórna og geyma upplýsingar, auðvelt að átta sig á sjálfvirkni, auðvelt að tengja við tölvuna og auðvelt að átta sig aðeins.
Ljósrafmagnsprófunartækni er ómissandi ný tækni í nútímavísindum, þjóðlegri nútímavæðingu og lífi fólks, er ný tækni sem sameinar vél, ljós, rafmagn og tölvu og er ein mögulegasta upplýsingatækni.
Í þriðja lagi, samsetning og einkenni ljósgreiningarkerfis
Vegna margbreytileika og margbreytileika hlutanna sem prófuð eru er uppbygging greiningarkerfisins ekki sú sama. Almennt rafrænt uppgötvunarkerfi er samsett úr þremur hlutum: skynjara, merki hárnæringu og úttakstengli.
Skynjarinn er merkjabreytir á viðmótinu milli prófaða hlutans og greiningarkerfisins. Það dregur mældar upplýsingar beint úr mældum hlut, skynjar breytingar hans og breytir þeim í rafmagnsbreytur sem auðvelt er að mæla.
Merkin sem skynjarar greina eru yfirleitt rafmagnsmerki. Það getur ekki beint uppfyllt kröfur framleiðslunnar, þarf frekari umbreytingu, vinnslu og greiningu, það er í gegnum merki ástandsrásina til að breyta því í staðlað rafmagnsmerki, framleiðsla á úttakstengilinn.
Samkvæmt tilgangi og formi framleiðslu uppgötvunarkerfisins er úttakstengillinn aðallega skjá- og upptökubúnaður, gagnasamskiptaviðmót og stjórntæki.
Merkjameðferðarrás skynjarans er ákvörðuð af gerð skynjara og kröfum fyrir úttaksmerkið. Mismunandi skynjarar hafa mismunandi úttaksmerki. Framleiðsla orkustýringarskynjarans er breyting á rafmagnsbreytum, sem þarf að breyta í spennubreytingu með brúarhringrás, og spennumerkjaframleiðsla brúarhringrásarinnar er lítil og venjuleg spenna er stór, sem þarf á að magnast upp með hljóðfæramagnara. Spennu- og straummerkin sem orkubreytingarskynjarinn gefur út innihalda almennt stór hávaðamerki. Síurás er nauðsynleg til að draga út gagnleg merki og sía út gagnslaus hávaðamerki. Þar að auki er amplitude spennumerkja frá almenna orkuskynjaranum mjög lágt og það getur verið magnað upp með hljóðfæramagnara.
Í samanburði við rafeindakerfisberann er tíðni ljósakerfisbera aukin um nokkrar stærðargráður. Þessi breyting á tíðniröðinni gerir það að verkum að ljósakerfið hefur eigindlega breytingu á framkvæmdaraðferðinni og eigindlegt stökk í virkninni. Aðallega fram í burðargetu, hornupplausn, sviðsupplausn og litrófsupplausn eru verulega bætt, svo það er mikið notað á sviði rásar, ratsjár, samskipta, nákvæmni leiðbeiningar, siglingar, mælinga og svo framvegis. Þó að sértækar gerðir ljósrafkerfisins sem notaðar eru við þessi tækifæri séu mismunandi, þá hafa þau sameiginlegan eiginleika, það er að segja að þau eru öll með tengil á sendi, sjónrás og sjónviðtakara.
Ljósrafmagnskerfi eru venjulega skipt í tvo flokka: virk og óvirk. Í virka ljósrafkerfinu er sjónsendirinn aðallega samsettur af ljósgjafa (eins og leysir) og mótara. Í óvirku ljósakerfi gefur sjónsendir frá sér varmageislun frá hlutnum sem verið er að prófa. Ljósrásir og sjónviðtakarar eru eins fyrir bæði. Svokölluð ljósrás vísar aðallega til andrúmslofts, geims, neðansjávar og ljósleiðara. Sjónræni móttakarinn er notaður til að safna sjónmerkinu fyrir atvikið og vinna úr því til að endurheimta upplýsingar ljósberans, þar á meðal þrjár grunneiningar.
Ljósrafmagnsbreyting er venjulega náð með margs konar sjóníhlutum og ljóskerfum, með því að nota flata spegla, optíska raufar, linsur, keiluprisma, skautara, bylgjuplötur, kóðaplötur, rist, mótara, sjónmyndakerfi, sjóntruflakerfi osfrv., til að ná mældri umbreytingu í sjónbreytur (amplitude, tíðni, fasi, skautun, breytingar á útbreiðslustefnu osfrv.). Ljósmyndun er framkvæmd með ýmsum ljósumbreytingartækjum, svo sem ljósskynjunartækjum, ljósmyndavélabúnaði, ljósavarmabúnaði og svo framvegis.
Birtingartími: 20. júlí 2023