Kynning á ljósritunarprófunartækni
Ljósmyndunartækni er ein helsta tækni rafeindatækni sem inniheldur aðallega rafeindatækni tækni, sjónupplýsingar um öflun og sjón -upplýsingamælingartækni og ljósmyndafræðilega vinnslutækni með mælingarupplýsingum. Svo sem ljósafræðileg aðferð til að ná fram margs konar líkamlegri mælingu, litlu ljósi, litlu ljósi, innrauða mælingu, ljósskönnun, mælingu á ljósspor, leysirmælingu, ljósleiðaramælingu, myndmælingu.
Ljósmyndunartækni sameinar sjóntækni og rafræna tækni til að mæla ýmis magn, sem hefur eftirfarandi einkenni:
1. mikil nákvæmni. Nákvæmni ljósafræðilegra mælinga er mest meðal alls kyns mælitækni. Til dæmis getur nákvæmni mælingarlengdar með leysir truflun náð 0,05μm/m; Hægt er að ná hornmælingunni með því að rífa moire jaðaraðferð. Upplausn að mæla fjarlægðina milli jarðar og tungls með leysir aðferði getur orðið 1m.
2. Háhraði. Ljósmyndamæling tekur ljós sem miðilinn og ljós er hraðskreiðasta útbreiðsluhraðinn meðal alls kyns efna og það er án efa hraðast að fá og senda upplýsingar með sjónaðferðum.
3. Langt, stór svið. Ljós er þægilegasti miðillinn fyrir fjarstýringu og fjarvirkni, svo sem vopnaleiðbeiningar, ljósnemar rekja, sjónvarps sjónvarp og svo framvegis.
4. Mæling án snertingar. Ljósið á mældum hlutnum er hægt að líta á sem engan mælingarkraft, þannig að það er enginn núningur, hægt er að ná kraftmiklum mælingu og það er skilvirkasta af ýmsum mælingaraðferðum.
5. Langt líf. Fræðilega séð eru ljósbylgjur aldrei bornar, svo framarlega sem fjölföldunin er gerð vel, það er hægt að nota það að eilífu.
6. Með sterkri upplýsingavinnslu og tölvuhæfileika er hægt að vinna flóknar upplýsingar samhliða. Ljósmyndunaraðferðin er einnig auðvelt að stjórna og geyma upplýsingar, auðvelt að átta sig á sjálfvirkni, auðvelt að tengjast tölvunni og auðvelt að átta sig á því.
Ljósmyndunarprófunartækni er ómissandi ný tækni í nútímavísindum, nútímavæðingu og lífi fólks, er ný tækni sem sameinar vél, ljós, rafmagn og tölvu og er ein mögulegasta upplýsingatækni.
Í þriðja lagi, samsetning og einkenni ljósleiðarakerfis
Vegna flækjustigs og fjölbreytni prófuðu hlutanna er uppbygging greiningarkerfisins ekki sú sama. Almennt rafræn uppgötvunarkerfi samanstendur af þremur hlutum: skynjari, merkjameðferð og framleiðsla hlekkur.
Skynjarinn er merkibreytir við viðmótið milli prófaðs hlutar og uppgötvunarkerfisins. Það dregur beint út mældar upplýsingar úr mældum hlut, skynjar breytingu hans og breytir þeim í rafmagns breytur sem auðvelt er að mæla.
Merki sem skynjarar sem skynjarar eru yfirleitt rafmagnsmerki. Það getur ekki beint uppfyllt kröfur framleiðslunnar, þurft frekari umbreytingu, vinnslu og greiningu, það er að segja í gegnum merkisskilyrðingarrásina til að umbreyta því í venjulegt rafmerki, framleiðsla til framleiðslutengilsins.
Samkvæmt tilgangi og formi framleiðsla uppgötvunarkerfisins er framleiðslutengillinn aðallega birtast og upptökutæki, gagnasamskiptaviðmót og stjórntæki.
Merkisskilyrðingarrás skynjarans er ákvörðuð af gerð skynjara og kröfum um framleiðsla merkisins. Mismunandi skynjarar hafa mismunandi framleiðsla merki. Framleiðsla orkustýringarskynjarans er breyting á rafstærðum, sem þarf að breyta í spennubreytingu með brú hringrás, og spennumerki framleiðsla brúarrásarinnar er lítil, og sameiginleg stilling er mikil, sem þarfnast þarfnast að magna með hljóðfæri magnara. Spenna og straummerki framleiðsla með orkubreytingarskynjara innihalda yfirleitt stór hávaðamerki. Sía hringrás er nauðsynleg til að draga út gagnleg merki og sía út gagnslaus hávaðamerki. Ennfremur er amplitude spennumerkjamerkisins með almennum orkugreinum mjög lágt og það getur verið magnað með tækjamagnara.
Í samanburði við rafræna kerfisbifreiðina eykst tíðni ljósaframleiðandans með nokkrum stærðargráðum. Þessi breyting á tíðnipöntuninni gerir það að verkum að ljósafræðiskerfið hefur eigindlega breytingu á framkvæmd aðferðinni og eigindlegu stökki í aðgerðinni. Aðallega birtist í burðargetu, hyrnd upplausn, upplausn sviðs og litrófsupplausn til muna, svo hún er mikið notuð á sviðum rásar, ratsjá, samskipta, nákvæmni leiðsagnar, siglingar, mælingar og svo framvegis. Þrátt fyrir að sérstök form ljóskerfisins sem notuð er við þessi tækifæri séu mismunandi, hafa þau sameiginlegan eiginleika, það er að segja að þeir hafa allir tengilinn á sendinum, sjónrás og sjónmóttakara.
Ljósmyndakerfi er venjulega skipt í tvo flokka: virkur og óvirkur. Í virka ljósmyndakerfinu er sjón -sendinn aðallega samsettur af ljósgjafa (svo sem leysir) og mótor. Í óvirku ljósnemakerfi gefur sjón -sendinn frá hitauppstreymi frá hlutnum sem prófað er. Ljósrásir og sjónmóttakarar eru eins fyrir báða. Hin svokallaða sjónrás vísar aðallega til andrúmsloftsins, rýmis, neðansjávar og sjóntrefja. Optical móttakarinn er notaður til að safna sjónmerkinu á atvikinu og vinna það til að endurheimta upplýsingar sjónræna flutningsaðila, þar á meðal þrjár grunneiningar.
Ljósmyndun er venjulega náð með ýmsum sjónþáttum og sjónkerfum með flötum speglum, sjónrofum, linsum, keiluprísum, polarizers, bylgjuplötum, kóðaplötum, rifum, mótum, sjón myndgreiningarkerfi, sjón truflunarkerfi o.s.frv., Osfrv. Til að ná mældri umbreytingu í sjónstærðir (amplitude, tíðni, fasa, skautun ástand, útbreiðslustefna breytist osfrv.). Umbreyting á ljósnemum er náð með ýmsum ljósafræðilegum tækjum, svo sem ljósafræðilegum uppgötvunartækjum, ljósafræðilegum myndavélartækjum, ljósnemum hitauppstreymi og svo framvegis.
Pósttími: 20. júlí 2023