Kynning á ljósrafprófunartækni
Ljósgreiningartækni er ein helsta tækni ljósupplýsingatækni, sem felur aðallega í sér ljósvirka umbreytingartækni, upplýsingaöflun og mælingartækni á ljósvirkum upplýsingum og ljósvirka vinnslutækni mælingaupplýsinga. Svo sem ljósvirkjaaðferðin til að ná fram ýmsum eðlisfræðilegum mælingum, svo sem lágu ljósi, lágu ljósi, innrauðum mælingum, ljósskönnun, ljósrakningarmælingum, leysimælingum, ljósleiðaramælingum og myndmælingum.
Ljósgreiningartækni sameinar ljósfræðilega tækni og rafeindatækni til að mæla ýmsar stærðir og hefur eftirfarandi eiginleika:
1. Mikil nákvæmni. Nákvæmni ljósrafmælinga er sú hæsta af öllum gerðum mælitækni. Til dæmis getur nákvæmni lengdarmælinga með leysigeislavirkni náð 0,05 μm/m; hægt er að ná hornmælingum með rifjafræðilegri moire-aðferð. Upplausn mælinga á fjarlægðinni milli jarðar og tunglsins með leysigeislavirkri aðferð getur náð 1 m.
2. Mikill hraði. Ljósmælingar nota ljós sem miðil og ljós er hraðasti útbreiðsluhraðinn meðal allra efna og það er án efa hraðast til að afla og flytja upplýsingar með ljósfræðilegum aðferðum.
3. Langar vegalengdir, stórt svið. Ljós er þægilegasti miðillinn fyrir fjarstýringu og fjarmælingar, svo sem vopnaleiðsögn, ljósrafmælingar, sjónvarpsfjarmælingar og svo framvegis.
4. Snertilaus mæling. Ljósið á mælda hlutinn má líta svo á að enginn mælikraftur sé til staðar, þannig að enginn núningur er til staðar, hægt er að framkvæma kraftmiklar mælingar og þetta er skilvirkasta mælingaaðferðin af hinum ýmsu.
5. Langur líftími. Í orði kveðnu slitna ljósbylgjur aldrei, svo lengi sem endurtekningarhæfni er góð er hægt að nota þær að eilífu.
6. Með sterkri upplýsingavinnslu og tölvuvinnslugetu er hægt að vinna úr flóknum upplýsingum samhliða. Ljósrafvirkjunaraðferðin er einnig auðveld í stjórnun og geymslu upplýsinga, auðveld í sjálfvirkni, auðveld í tengingu við tölvu og auðveld í framkvæmd.
Ljósrafprófunartækni er ómissandi ný tækni í nútímavísindum, nútímavæðingu þjóðarinnar og lífi fólks, er ný tækni sem sameinar vél, ljós, rafmagn og tölvu og er ein af mögulegustu upplýsingatækni.
Í þriðja lagi, samsetning og einkenni ljósnemakerfisins
Vegna flækjustigs og fjölbreytileika prófunarhlutanna er uppbygging greiningarkerfisins ekki sú sama. Almennt rafeindagreiningarkerfi samanstendur af þremur hlutum: skynjara, merkjastillingu og úttakstengi.
Skynjarinn er merkjabreytir á viðmóti prófunarhlutsins og greiningarkerfisins. Hann dregur mældar upplýsingar beint út úr mælda hlutnum, nemur breytingar á þeim og breytir þeim í rafmagnsbreytur sem auðvelt er að mæla.
Merkin sem skynjarar greina eru almennt rafmerki. Þau geta ekki uppfyllt kröfur úttaksins beint og þarfnast frekari umbreytingar, vinnslu og greiningar, það er að segja, þau eru breytt í venjulegt rafmerki í gegnum merkjameðferðarrásina og send út á úttakstenginguna.
Samkvæmt tilgangi og formi úttaks greiningarkerfisins er úttakstengillinn aðallega skjá- og upptökutæki, gagnasamskiptaviðmót og stjórntæki.
Merkjastillingarrás skynjarans er ákvörðuð af gerð skynjarans og kröfum um útgangsmerki. Mismunandi skynjarar hafa mismunandi útgangsmerki. Úttak orkustýringarskynjarans er breyting á rafmagnsbreytum, sem þarf að breyta í spennubreytingu með brúarrás, og spennuúttak brúarrásarinnar er lítið og samspennan er mikil og þarf að magna hana með mælitækismagnara. Spennu- og straummerkin sem orkubreytingarskynjarinn gefur frá sér innihalda almennt mikil suðmerki. Síunarrás er nauðsynleg til að draga út gagnleg merki og sía út ónothæf suðmerki. Þar að auki er sveifluvídd spennumerkisins sem kemur frá almennum orkuskynjara mjög lág og hægt er að magna það með mælitækismagnara.
Í samanburði við rafeindakerfisburðarbylgjuna eykst tíðni ljósnemakerfisins um nokkrar stærðargráður. Þessi breyting á tíðniröðinni gerir það að verkum að ljósnemakerfið hefur gæðabreytingu í framkvæmdaraðferð og gæðastökk í virkni. Þetta birtist aðallega í burðargetu, hornupplausn, drægniupplausn og litrófsupplausn sem batna verulega, þannig að það er mikið notað á sviði rása, ratsjár, samskipta, nákvæmrar leiðsagnar, siglinga, mælinga og svo framvegis. Þó að sértækar gerðir ljósnemakerfisins sem notaðar eru í þessum tilfellum séu mismunandi, þá eiga þau sameiginlegan eiginleika, þ.e. að þau hafa öll tengingu sendis, ljósleiðara og ljósleiðara.
Ljósrafkerfi eru venjulega skipt í tvo flokka: virk og óvirk. Í virka ljósrafkerfinu samanstendur ljóssendirinn aðallega af ljósgjafa (eins og leysi) og mótara. Í óvirku ljósrafkerfi sendir ljóssendirinn frá sér varma geislun frá hlutnum sem verið er að prófa. Ljósrásir og ljósmóttakarar eru eins fyrir báða flokkana. Svokölluð ljósrás vísar aðallega til andrúmsloftsins, geimsins, neðansjávar og ljósleiðara. Ljósmóttakarinn er notaður til að safna innfallandi ljósmerki og vinna úr því til að endurheimta upplýsingar ljósflutningsberans, þar á meðal þrjár grunneiningar.
Ljósrafmagnsumbreyting er venjulega framkvæmd með ýmsum ljósfræðilegum íhlutum og ljóskerfum, þar á meðal með því að nota flata spegla, ljósraufar, linsur, keiluprísmur, skautunarbúnað, bylgjuplötur, rif, mótara, ljósfræðileg myndgreiningarkerfi, ljósfræðileg truflunarkerfi o.s.frv., til að ná mældri umbreytingu í ljósfræðilegar breytur (styrk, tíðni, fasa, skautunarástand, breytingar á útbreiðslustefnu o.s.frv.). Ljósrafmagnsumbreyting er framkvæmd með ýmsum ljósrafmagnsumbreytingartækjum, svo sem ljósgreiningartækjum, ljósmyndavélum, ljóshitunartækjum og svo framvegis.
Birtingartími: 20. júlí 2023